ორბელიანი მამუკა (მაკარ) ივანეს ძე

 მამუკა (მაკარ) თამაზის (თომას) ძე ორბელიანი (1800-1871) - გენერალ-მაიორი, აქტიურად მონაწილეობდა 1826-1828 წლების რუსეთ-ირანის, 1828-1829 და 1853-1856 წლების რუსეთ-ოსმალეთის ომებში; იბრძოდა აგრეთვე შამილის წინააღმდეგ; 1832 წლის შეთქმულების მონაწილე (მიესაჯა სამხედრო სამსახური "მალოროსიულ ყაზახთა პოლკში" იხ. გოზალაშვილი, 1832 წლის შეთქმულება, ტ. 3).
 მამუკა ორბელიანს უმამაცესი მეომრისა და სწორუპოვარი მოჯირითის სახელი ქონდა დაგდებული, მისი უჩვეულო ვაჟკაცობის ამბავი თვით კავკასიის მეფისნაცვლებს (ვორონცოვი, ბარიატინსკი) აქვთ აღნიშნული. 1840-იან წლებში მ. ორბელიანი განჯის მაზრის უფროსი იყო. ნიკოლოზ ბარათაშვილის ბიოგრაფები პოეტის საბედისწერო გადაწყვეტილებას (განჯაში წასვლას - ნაცვლად კახეთისა, სადაც ნიკოლოზ ბარათაშვილი თელავის მაზრის უფროსის თანაშემწედ იყო დანიშნული) მამუკას ინიციატივას მიაწერენ. ამას გარდა მ. ორბელიანი შედიოდა იმ ჯგუფში, რომელსაც 1847 წელს ნ. ბარათაშვილის თხზულებათა კრებულის გამოცემა და პოეტისთვის ძეგლის დადგმა ჰქონდა განზრახული.
 მ. ორბელიანს ასევე ჰქონდა ლიტერატურული ინტერესები. "ცისკარში" (1862 N9) გამოქვეყნებულია მისი პატრიოტული ხასიათის უსათაურო ლექსი. 1864 წელს "ცისკრის" რედაქტორი ივანე კერესელიძე ფულადი შემწეობისთვის ორბელიანს "უგულითადეს მადლობას" მოახსენებს.
 გარდაიცვალა 1871 წელს, დაკრძალულია სიონის საკათედრო ტაძარში.

წიგნიდან "საშვილიშვილო მოკავშირე დიმიტრი ყიფიანი" თბ. 2007

P.S. მამუკა ორბელიანი დიდი პაპაა ცნობილი პიანისტის, რადიო "ამერიკის ხმის" საბჭოთა კავშირის განყოფილების პირველი დირექტორის ირაკლი ორბელიანის.

 ორბელიანების გენეალოგია.